Telif Hakkı Yasasını Yeniden Tanımlayan Fotoğraf “Oscar Wilde No.18”

Mahkemenin Görüşü

Bir fotoğrafın yazarına, mucidine, tasarımcısına veya sahibine Rev. Stat tarafından verilen hakları vermek Kongre'nin anayasal yetkisi dahilindedir. 4952, fotoğrafın orijinal entelektüel anlayışların bir temsili olduğu kadarıyla.

18 Haziran 1874 tarihli 18 Stat kanunundaki şartın amacı. 78, bir fotoğraftaki telif hakkı bildiriminin, fotoğrafın görünür bir kısmına Telif Hakkı, tarih ve sahibinin adı kelimelerinin yazılmasıyla yapılması gerektiğini, telif hakkının kamuya duyurulması anlamına gelir; ve soyadını ve adının baş harfini belirten bir bildirim, adın yazılması için yeterlidir.

Bir fotoğrafın yalnızca mekanik bir röprodüksiyon mu yoksa özgün bir sanat eseri mi olduğu, yazarın özgünlük, entelektüel üretim ve düşünce ve anlayış olgularının kanıtlanmasıyla belirlenecek bir sorundur; ve telif hakkına itiraz edildiğinde bu gerçeklerin ortaya konulması önemlidir.

Bu, Oscar Wilde'a ait bir fotoğrafın telif hakkının ihlali nedeniyle açılan bir davaydı. Savunma, Kongre'nin fotoğrafın yapımcısına yazarlık haklarını verme yönündeki anayasal hakkını reddetti; ve aynı zamanda, fotoğrafın üzerinde yazılı olan adının baş harfinin (" N. Sarony ") bulunduğu, sahibinin soyadının 18 Haziran 1874, 18 Stat kanununun hükümlerine uygun olduğunu reddetti. 78. Mahkemenin görüşünde temel olgular ortaya çıkmaktadır. Aşağıdaki karar davacıya aittir. Yanlışlık yazısı sanık tarafından dava edildi.

Bay David Calman hatalı davacı adına.

Bay Augustus T. Gurlitz hatalı sanık adına.

BAY. JUSTICE MILLER mahkemenin görüşünü bildirdi.

Bu, New York Güney Bölgesi Çevre Mahkemesine gönderilen bir hata yazısıdır.

Davacı bir litografçı, davalı ise New York şehrinde bu hatlarda büyük işleri olan bir fotoğrafçıdır.

Dava, Sarony'nin davacı, litografi şirketinin de davalı olduğu bir davayla açılmış olup davacı, davalıyı, başlığı "Oscar Wilde No. 18" olan bir fotoğrafa ilişkin telif hakkını ihlal etmekle suçlamıştır. Jüriden feragat edilen mahkeme, davacı lehine, satılan ve satışa sunulan plakalar ve 85.000 kopya için toplam 600 ABD Doları ve elinde bulunan kopyalar için 10 ABD Doları tutarında bir karara varıldığı tespitinde bulundu. Değiştirilen Tüzüğün 4965. maddesi uyarınca cezalar.

Mahkeme tarafından yapılan maddi bulgular arasında aşağıdakiler davadaki hataların belirlenmesiyle ortaya çıkan temel soruyu ortaya koymaktadır:

" 3. Davacının, 1882 Ocak ayı civarında, Oscar Wilde ile yapılan bir anlaşma uyarınca, başlığı 'Oscar Wilde No. 18' olan takım elbiseli fotoğrafın yazarı, mucidi, tasarımcısı ve sahibi olduğu ve öyle olduğu. ',' bu özel fotoğrafı ve negatifini belirtmek için kullanılan sayıdır; aynısı kullanışlı, yeni, uyumlu, karakteristik ve zarif bir resimdir ve adı geçen davacı aynı şeyi adı geçen şehirdeki iş yerinde yapmıştır. New York'ta ve Amerika Birleşik Devletleri'nde, tamamen kendi orijinal zihinsel anlayışıyla, söz konusu Oscar Wilde'ı kameranın önünde pozlandırarak, söz konusu fotoğraftaki kostümü, perdeleri ve diğer çeşitli aksesuarları seçip düzenleyerek görünür bir biçim kazandırdı. , konuyu zarif ana hatlar sunacak şekilde düzenleyerek, ışığı ve gölgeyi ayarlayıp düzenleyerek, istenen ifadeyi çağrıştırarak ve çağrıştırarak ve bu tür bir düzenleme, düzenleme veya temsilden tamamen davacı tarafından yapılan takım elbiseli resmi üretti, Sergi A, 14 Nisan 1882 ve fotoğraf sanatında ve şikayette kullanılan 'yazar', 'mucit' ve 'tasarımcı' terimlerinin, fotoğrafı bu şekilde üreten kişi anlamına geldiğini."

Diğer bulgular, davacının bu fotoğrafın telif hakkını almak için Kongre kararının gerektirdiği tüm adımları attığına şüphe bırakmıyor ve bölüm 4952, yazarın, mucidin veya tasarımcının telif hakkını alabileceği diğer şeylerin yanı sıra fotoğrafları da adlandırıyor; Saine'yi yeniden basma, yayınlama, kopyalama ve satma ayrıcalığı ona aitti. Davalının bu bölüm ve 4965 bölümü uyarınca sorumlu olduğu, bu bölümlerin fotoğraflarla ilgili olarak geçerli olup olmadığı konusunda hiçbir şüphe olamaz.

Buna göre, bu mahkemede davacı tarafından hatalı olarak yapılan iki hata tespiti şunlardır:

1. Aşağıdaki mahkeme, Kongre'nin fotoğrafları ve negatiflerini telif hakkıyla koruma konusunda anayasal hakka sahip olduğuna ve sahip olduğuna karar vermiştir.

İkinci ödev, fotoğraflarda, Kongre'nin bu konudaki kanunu uyarınca Napolyon Sarony'nin telif hakkının bir bildirimi olarak, Telif Hakkı, 1882, N. Sarony'nin" ibaresinin yeterliliği ile ilgiliydi.

Bu ikinci soruyla ilgili olarak, yasanın amacının, her bir kopyanın üzerine görünür bir şekilde yazarın adını, telif hakkının varlığını yazarak kamuya telif hakkı konusunda bildirimde bulunmak olduğunu söylemek yeterlidir. münhasır hak iddiası ve bu hakkın elde edildiği tarih.

Bu bildirim, fotoğrafın her bir kopyasında bulunan "Telif Hakkı, 1882, N. Sarony" ibaresi ile yeterince verilmektedir. Bu, tarihi 1882 olan bir telif hakkının ileri sürüldüğünü açıkça göstermektedir ve eğer tek başına Sarony adı kullanılmışsa, başka bir Sarony'nin olduğu gösterilene kadar bu, yazarın yeterli bir adı olacaktır.

Buna ek olarak Hıristiyan isminin Napolyon adının baş harfi de verildiğinde bildirim tamamlanmış olur.

Anayasa sorunu hiçbir zorluktan muaf değil.

Anayasanın ilk maddesinin sekizinci bölümü, Kongre'nin yetkilerinin büyük deposudur ve bu bölümün sekizinci maddesine göre Kongre yetkilidir:

"Yazarlara ve mucitlere sınırlı bir süre için kendi yazıları ve keşifleri üzerinde münhasır hak tanıyarak bilimin ve faydalı sanatların ilerlemesini teşvik etmek."

Buradaki argüman, fotoğrafın bir yazı ya da bir yazarın ürünü olmadığıdır. Bu bölümü yürürlüğe koymak için tasarlanan Kongre kararları uyarınca, yararlanacak kişiler yazarlar ve mucitler olmak üzere iki sınıfa ayrılmıştır. Birincisine tanınan tekele telif hakkı, ikincisine verilene ise patent mektupları veya günümüzün tanıdık dilinde katı patent adı verilir.

O halde telif hakkı ve patent hakkına sahibiz ve bu, davacının tazminat talebinde bulunduğu bunlardan ilkidir.

Bazı doğal nesnelerin veya bir kişinin tam özelliklerinin kağıt üzerinde kopyası olan bir fotoğrafın, yapımcısının yazarı olduğu bir yazı olmadığı iddiasında ısrar ediliyor.

Gözden Geçirilmiş Tüzük'ün 4952. Maddesi fotoğrafları, "kitaplar, haritalar, çizelgeler, dramatik veya müzikal kompozisyonlar, gravürler, kesikler, baskılar, resimler, çizimler, heykeller, heykeller ve amaçlanan modeller veya tasarımlarla" telif hakkıyla korunabilecek şeylerle aynı sınıfa yerleştirir. güzel sanatlar eseri olarak mükemmelleştirilmeli." Yargıç Bouvier, 2 Hukuk Sözlüğü, 363, "İngiltere ve Amerika'daki mevzuat uygulamasına göre" diyor, "telif hakkı, sanat eserleriyle çoğaltılabilen bir yazı veya çizimin yazarına veya sahibine sağlanan münhasır hakla sınırlıdır herhangi bir şubesinde matbaacılık." Anayasanın oluşumundan hemen sonra toplanan Amerika Birleşik Devletleri'nin ilk Kongresi, "Amerika Birleşik Devletleri vatandaşı veya mukimi olan herhangi bir harita, çizelge, kanca veya kitabın yazarı veya yazarlarının, Amerika Birleşik Devletleri vatandaşı veya mukimi olan tek hak ve daha sonra talimat verildiği üzere, unvanının kâtibin ofisine kaydedilmesinden itibaren on dört yıllık bir süre boyunca bunları basma, yeniden basma, yayınlama ve satma özgürlüğü." 1 İstatistik 124, 1.

Bu yasa, haritaları ve çizelgeleri yalnızca telif hakkı konusu yapmakla kalmıyor, aynı zamanda bunları kitapların önünde, gösterilme sırasına göre anıyor. Bu yasayı değiştiren yasanın ikinci bölümü, 29 Nisan 1802'de onaylandı, 2 Stat. 171, Ocak ayının ilk gününden itibaren, icat eden ve tasarlayan, kazıyan, gravürleyen veya işleyen veya kendi eserlerinden herhangi bir tarihi veya diğer baskı veya baskının tasarlanmasını ve kazınmasını, kazınmasını veya işlenmesini sağlayacak kişinin, kanunun öngördüğü şekilde unvanın kaydedilmesinden itibaren on dört yıllık bir süre için aynı münhasır hakka sahiptir.

3 Şubat 1831 tarihli kanunun ilk bölümü, 4 Stat. Baskı ve gravürlerle ilgili olarak telif haklarına, müzik bestelerine ve kesitlere ilişkin çeşitli kanunlarda değişiklik yapılmasına ilişkin kanun başlıklı 436 sayılı kanun eklenmiş ve koruma süresi yirmi sekiz yıla uzatılmıştır. Bu yasanın başlığı veya başlığı, Kongre mevzuatında ilk kez telif hakkı kelimesini kullanıyor.

Birçoğu Anayasayı çerçeveleyen konvansiyonun üyesi olan, onun oluşumuyla çağdaş olan kişiler tarafından 1790 tarihli ilk kanun ve 1802 tarihli kanunla Anayasaya yapılan yorum, başlı başına çok büyük bir ağırlığa sahiptir. ve bu şekilde tesis edilen hakların neredeyse bir asırdır tartışılmadığı hatırlandığında mesele neredeyse kesinleşiyor.

Dolayısıyla, bu noktadaki sınıflandırmada fotoğraflar haritalardan, çizelgelerden, desenlerden, gravürlerden, gravürlerden, kesiklerden ve diğer baskılardan ayırt edilemediği sürece, Kongre'nin onları neden telif hakkı konusuna dahil edemediğini anlamak güçtür. diğerleri.

Bu kanunlar, yalnızca kitapların veya sınırlı anlamda kitap ve yazarının yazının anayasal hüküm kapsamında olduğu yönündeki itiraza kesinlikle cevap vermektedir. Bu kelimelerin her ikisi de bundan daha genişletilmiş bir tanıma uygundur. Bu anlamda bir yazar, "her şeyin kökenini borçlu olduğu kişidir; yaratıcıdır; yapıcıdır; bir bilim veya edebiyat eserini tamamlayan kişidir." Worcester. Dolayısıyla, aynı zamanda, yazarların güvence altına alınacağı konularla ilgili olarak kullanılan tek sözcük olmasına rağmen, Anayasa'nın bu maddesinde yer alan yazma sözcüğünün, yazarın gerçek senaryosuyla sınırlı olduğunu ve onu hariç tuttuğunu kimse iddia edemez. kitaplar ve diğer tüm basılı materyaller. Bu maddedeki yazılar, bu yazarların edebi eserleri anlamına gelmektedir ve Kongre, bunların, yazarın zihnindeki fikirlerin görünür kılınmasını sağlayan her türlü yazı, baskı, gravür, gravür vb. biçimlerini kapsadığını çok doğru bir şekilde beyan etmiştir. ifade. Fotoğrafların 180'2 kanununda genişletilmiş listeye dahil edilmemesinin tek nedeni, muhtemelen fotoğrafın var olmaması, çünkü o zamanlar bir sanat olarak fotoğrafın bilinmemesi, dayandığı bilimsel prensip ve kimyasallar ve makineler bilinmiyordu. hangi yöntemle işletildiği, bu kanunun yürürlüğe girmesinden bu yana çoktan keşfedilmiştir.

Anayasayı hazırlayanların, telif hakkının doğasını ve telif hakkı için yaygın olarak uygulandığı nesneleri, bir insanın kendi dehasını veya aklını üretme konusundaki münhasır hakkı mevcut olduğundan anlamadıkları da düşünülmemelidir. O dönemde İngiltere'de ve İngiliz mahkemelerindeki çekişme, sonunda Lordlar Kamarası'nda çok yakın bir oylamayla karara bağlandı; 8 Anne tüzüğü, bölüm. Telif haklarına sınırlı bir süre için izin veren 19 sayılı Kanun, o zamanlar genel hukuk açısından bir sınırlama olsa da olmasa da yeniydi. Lord Mansfield tarafından verilen ve böyle bir kısıtlama olmadığını belirten King's Bench'in 1769'da Miller v. 1hylor, 4 Burrows, 2303 davasında verdiği karar, Temsilciler Meclisi'ndeki temyizde reddedildiğinden, bu durum çok dikkat çekmişti. 1774'te Lordlar. Age. 2408. Bu ve diğer durumlarda, edebi ve entelektüel ürünlere ilişkin münhasır hak sorunu özgürce tartışılmıştı.

Anayasanın, fotoğrafların telif haklarına izin veren bir yasayı, yazarın orijinal entelektüel görüşlerinin temsilcileri oldukları sürece kapsayacak kadar geniş olduğundan şüphe duymuyoruz.

Ancak bir gravürün, bir tablonun, bir baskının, yazarının yenilik, buluş, özgünlük içeren entelektüel anlayışını somutlaştırdığı ve bu nedenle Anayasa'nın münhasır kullanımını veya satışını güvence altına alma amacına girdiği söyleniyor. Fotoğrafın, canlı veya cansız bir nesnenin fiziksel özelliklerinin veya ana hatlarının yalnızca mekanik bir kopyası olduğu ve bir resim biçiminde gözle görülür şekilde çoğaltılmasıyla bağlantılı hiçbir düşünce özgünlüğü veya entelektüel işlemde herhangi bir yenilik içermediği halde, yazarı. Bu resimlerin üretiminde ışığın hazırlanan plaka üzerindeki etkisi bir keşif olabilirken, kimyasalların kombinasyonu, bunların kağıda veya başka bir yüzeye uygulanması, tüm makineler için patentler uygun şekilde alınabilir. Nesneden yansıyan ışığın hazırlanan plaka üzerine yansıtıldığı ve bu makine ve malzemelerdeki tüm iyileştirmelere rağmen sürecin geri kalanı tamamen mekanik olup, yeniliğe, buluşa veya orijinalliğe yer yoktur. Bu, basitçe, bu aletlerin ve hazırlıkların kullanımıyla, mevcut bir nesnenin görünür temsilinin plakaya aktarılmasının elle yapılan bir işlemidir; bu temsilin doğruluğu, en yüksek değeridir.

Bu, bir fotoğrafın olağan üretimi açısından geçerli olabilir ve ayrıca böyle bir durumda telif hakkı koruma sağlamaz. Bu şekilde ifade edilen soru hakkında hiçbir şeye karar vermiyoruz.

Bununla birlikte, buluşa yönelik patentlerin benzer konusuna ilişkin olarak, buluş sahibine, yenilik, fayda ve talep sahibi tarafından yapılan fiili keşif veya buluş, Patent Komiseri önünde kanıt olarak kanıtlanıncaya kadar yasa gereği buluş sahibine verilemez; ve böyle bir patent aldığında ve hakkının ihlali nedeniyle mahkemede tazminat almayı taahhüt ettiğinde buluş, yenilik, özgünlük sorunu her zaman incelemeye açıktır. Telif hakkı sistemimizde, telif hakkı için sunulan kitabın, haritanın veya diğer konunun orijinalliği konusunda uygun bir mahkeme tarafından önceden incelenecek böyle bir hüküm bulunmamaktadır. Telif hakkını güvence altına almak için makalenin veya eserin iki nüshasının yazarın adı ve başlık sayfasıyla birlikte Kongre Kütüphanecisine bırakılması yeterlidir. Bu nedenle, sözde yazar telif hakkının ihlali nedeniyle dava açtığında, yazar açısından özgünlük, entelektüel üretim, düşünce ve anlayışa ilişkin bu gerçeklerin varlığının kanıtlanması, patent hakkı durumu.

Önümüzdeki davada bunun yapıldığını düşünüyoruz.

Söz konusu tablonun "yararlı, yeni, uyumlu, karakteristik ve zarif bir tablo olduğu ve davacının da aynısını tamamen kendi orijinal zihinsel anlayışından yola çıkarak, adı geçen Oscar Wilde'ı tablonun önünde poz vererek görünür hale getirdiği" iddia ediliyor. kamera, söz konusu fotoğraftaki kostümün, perdelerin ve diğer çeşitli aksesuarların seçilmesi ve düzenlenmesi, konunun zarif hatlar sunacak şekilde düzenlenmesi, ışık ve gölgenin düzenlenmesi ve düzenlenmesi, istenen ifadenin önerilmesi ve çağrıştırılması ve bu konumdan, düzenlemeden, veya temsili tamamen davacı tarafından yapılmışsa, davalı resmi de ortaya koymuştur."

Bizce bu bulgular, bu fotoğrafın orijinal bir sanat eseri olduğunu, davacının yazarı olduğu davacının entelektüel buluşunun ve Anayasanın Kongre'nin kendisine münhasır yetki vermesi gerektiğini amaçladığı bir dizi buluşun ürünü olduğunu göstermektedir. Revize Tüzüğün 4952. maddesinde olduğu gibi kullanım, yayınlama ve satma hakkı.

Burada sunulan soru, Anayasamız kapsamındaki ilk izlenimlerden biridir, ancak aynı sınıftan öğretici bir dava, Ağustos 1883'te bu mahkemede temyizde karara bağlanan Nottage - Jackson, 11 QBD 627 davasıdır.

25 ve 26 Victoria kanununun ilk bölümü, bölüm. 68, bir fotoğrafın yazarına, 1882 tarihli telif hakkı kanunu uyarınca kayıt yaptırdıktan sonra, yazarın yaşamı boyunca bu fotoğrafın çoğaltılması ve çoğaltılması konusunda tekel sahibi olma yetkisi vermektedir.

Bu davadaki davacılar, tescil sırasında kendilerini korsan fotoğrafın yazarları olarak tanımladılar. Görünüşe göre Avustralyalı kriketçilerin kaptanıyla tüm takımın grup halinde fotoğrafını çekmek için anlaşmışlardı; ve bunu yapması için Londra'dan bir taşra kasabasına, istihdam ettikleri sanatçılardan birini gönderdiler.

Davadaki soru, fotoğrafların negatiften yapılıp satıldığı ve negatifi adamlarından birine çektiren Londra'daki işletmenin sahibi olan davacıların, yazar mı yoksa bu işi yapan kişi mi olduğuydu. onların çıkarları için olumsuzu aldı. İkincisinin yazar olduğu kabul edildi ve davacılar kendilerini yazar olarak tanımladıkları için dava başarısız oldu.

Brett, A. R., yazarın kim olduğuna ilişkin şunları söyledi: "Buna en yakın nokta, gerçekte olabildiğince yakın olan kişinin, üretilen resmin nedeninin, yani eserin kendisi olduğudur. Düzenlemeyi denetleyen, kişileri konumlandırarak resmi oluşturan ve insanların bulunacağı yeri ayarlayan kişi bunun etkili nedenidir."

Lord Justice Cotton şunları söyledi: "Benim görüşüme göre 'yazar', ister bir çizim olsun, ister bir tablo, ister bir fotoğraf olsun, korunması gereken şeyin yaratıcı veya usta zihin olarak ortaya çıkmasını, yapılmasını, üretilmesini içerir; " ve Lord Yargıç Bowen, fotoğrafın eylemin amaçları doğrultusunda bir sanat olarak ele alınması gerektiğini ve yazarın fikri, hayal gücünü veya hayal gücünü gerçekten temsil eden, yaratan veya bunlara etki veren kişi olduğunu söylüyor.

Davacıların kendilerine karşı verilen ilk karara itirazları bu nedenle reddedilmiştir.

Yazarlığın ve özgünlüğün doğası, entelektüel yaratım ve korunma hakkı hakkındaki bu görüşler, daha önce söylediklerimizi doğrulamaktadır.

Bölge Adliye Mahkemesi'nin kararı bu doğrultuda onaylanmıştır.