Sırf Ketçap Sıkmak İçin İnanılmaz Karmaşık Bir Mühendislik Parçası mı İnşa Ediyorsunuz?

Jetgillerden Juicero'ya: dünyayı daha konforlu bir yer haline getirmek

Son on yılda teknoloji ' dünyayı daha iyi bir yer haline getirme ' sözü verdi. Ama teslim ediyor mu? Aşağıdakileri öğrenmek için 2010'ların başından bu yana medyanın büyük ilgisini çeken ve fonlanan bazı ürün ve hizmetlere bir göz atalım:

• Yo , kullanıcıların kişilerine "Yo" kelimesini göndermesine izin verdi.
• Bodega , daha sonra Stockwell, konut binalarına otomatlar kurarak köşe mağazalarının yerini almayı hedefledi (tuvalet kağıdının uygun şekilde değiştirilmesi için ideal. Bu makineler, San Francisco'da yaşadığımda beni oldukça çaresiz market alışverişlerinden kurtardı)
• Juicero, aslında abartılı bir torba sıkacağı olan 400 dolarlık bir meyve sıkacağı sattı.
• Thync, beyne gönderilen elektrik sinyalleriyle rahatlamayı veya uyarımı tetiklediğini iddia eden giyilebilir bir cihaz geliştirdi.
• LuminAID güneş enerjisiyle çalışan şişirilebilir bir fener yarattı.
• Pavlok , tırnaklarını yemek veya aşırı uyumak gibi "kötü alışkanlıklara" girişen kullanıcılara elektrik şoku veren giyilebilir bir cihazdır.
• Cuddlr , ardından Spoonr, kullanıcıların kendi bölgelerinde kucaklaşacak kişileri bulmasına olanak tanıdı
• Airpnp, insanların banyolarını bir ücret karşılığında yabancılara kiralamasına izin verdi.
• Hater , insanları ortak hoşlanmadıkları şeylere göre eşleştiren bir flört uygulamasıdır.
• Cicret , cildinize bir dokunmatik ekran yansıtacak ve telefonunuzu gerçekten dokunmadan kontrol etmenize olanak sağlayacak bir bileklik yaratma sözü verdi.

Ütopya vaat eden teknolojik keşifler ve icatlar tufanının ortasında, gerçeklik hala bunaltıcı değil. Listenin çoğunluğu niş ihtiyaçları ele alıyor. Pek çok girişimci için şakacı amaç, üniversite kampüslerinin (veya annelerinin) artık sağlayamadığı her şeyi, Jetgiller'in geleceğinin çocuksulaştırılmış bir versiyonunu sağlamaktır. Her şeye "dünyayı değiştirecek" dendiğinde gerçekte ne olur?

HBO'nun hiciv niteliğindeki "Silikon Vadisi"nin yazarı ve yapımcısı Clay Tarver, bazı büyük teknoloji şirketlerinin çalışanlarına "Dünyayı daha iyi bir yer haline getiriyoruz" demesini yasakladığını belirtiyor. Tarver şakayla karışık şunu söylüyor: "En azından, bu insanların dünyayı daha iyi bir yer haline getirdiklerini söylemeyi bırakmalarını sağlayarak dünyayı daha iyi bir yer haline getiriyoruz."

Geçmişteki flopların listesinin taraflı olabileceğini düşünüyorsanız haklı olabilirsiniz. Ancak geriye dönüp bakıldığında her zaman yirmi yirmidir. Gerçekte, son teknoloji trendleri bile Napolyon Kompleksi sorunu yaşayan yeni girişimlerle dolu. Ekonomist Robert J. Gordon, teknoloji uzmanlarının ve yatırımcıların iddialarının aksine, günümüzün örüntü tanımaya odaklanan yapay zekasının elektrik veya içten yanmalı motor kadar çığır açıcı olmadığını ileri sürüyor. Yakın zamanda dünyayı sarsacak bir devrimin gerçekleşmesini beklemeyin.

Konfor krizi yaşıyoruz. Kuruculardan etkili yatırımcılara kadar bilim ve teknolojideki en parlak beyinler, abartı, dış doğrulama ve uyumlulukla meşgul görünüyor. Sürdürülebilir işletmeler yerine risk sermayesine öncelik vermek, benzersiz ihtiyaçlara aldırış etmeden trendleri takip etmek ve eleştirel geri bildirimler ve farklı bakış açıları aramak yerine etrafınızı "evet" diyen insanlarla çevrelemek, hepsi yanlış yönlendirilmiş çabalardır.

Sayısız yetenekli kişi, SaaS şirketleri ve çerez kesici tüketici girişimleri gibi güvenli, artan girişimleri tercih ediyor. Her ne kadar bu arayışlar bazı faydalar sağlasa da sonuçta varoluşsal olanlar da dahil olmak üzere önemli insani zorlukları göz ardı ediyorlar. Bu sadece ilerlemeyi engellemekle kalmıyor, aynı zamanda üstün yetenekli bireylerin dünya üzerinde kalıcı bir etki bırakması için kaçırılmış bir fırsatı da temsil ediyor. Özünde, olağanüstü yetenekli herhangi bir kişi için asil bir arayıştan kaçınmak sadece tarafsız değil, aynı zamanda toplum için net bir olumsuzluktur.

Hız her şeydir

Değerli bir çaba, sosyal etki yeterliliklerini haklı olarak talep edebilecek kadar önemli bir sorunu hedeflemelidir. Başarı şansı düşük olan zorlu zorluklar, ancak operasyonel karmaşıklıkları gözden kaçıracak kadar cazip bir sosyal vaat - yapay genel zekayı (AGI), Alzheimer hastalığını tedavi etmeyi, sürdürülebilir nükleer füzyonu ve hatta bir ağ durumu oluşturmayı düşünün.

Ancak, 'misyonun' 'imkansız' olması, bunun peşinden gitmeye değer olduğu anlamına gelmez - tüm bunlar ne anlama geliyorsa, " web3'ün geleceğini hikaye anlatımı, deneyimler ve topluluk aracılığıyla şekillendirmek " gibi. Zorluk ekseni bulmacanın sadece bir parçası ve sorunlara tek boyutlu bir bakış açısıdır. Açısı olmayan zor görevler, en iyi ihtimalle kansere karşı savaş gibi bir tarz egzersizidir ve en kötü ihtimalle Theranos gibi saf fugazidir.

Dünyayı iyileştirmeye yönelik iddialı çabalara duyulan ihtiyaç, genellikle bir şirketin faaliyet gelirinin bir değişime tepki olarak ne kadar değiştiğini açıklayan sabit maliyetlerin değişken maliyetlere oranı olan işletme kaldıracı derecesi ile ölçülen teknolojik hız tarafından yönlendirilmektedir. gelirlerde. Birim ekonomisi geniş çapta benimsenmenin gerçek öyküsünü anlatıyor. Ya öyledir ya da özel bir sırrı bilmek, oyunu tersine çevirebilecek teknolojik düzeyde bir gerçeğe göz atmaktır.

Moonshot inşaatçıları iki türe ayrılabilir: teknoloji, araştırma ve saha çalışması konusunda derinlemesine bilgi ve anlayışa sahip olanlar ve uygulama ve operasyonlarda üstün olanlar. İlk grup cesur atılımları keşfederken, ikincisi gelişimi hızlandırır ve bunların gerçeğe dönüşmesini sağlar. Her iki rol de toplumun ihtiyaçlarının karşılanmasında kritik öneme sahiptir ve bu çerçevede kişinin kendine özgü güçlü yönlerinin farkına varması önemlidir. Yazarınız eyleme geçen biri.

Bilimsel ve teknik olmayan bir uzman olarak bilimsel içgörü oluşturma süreci hakkında söyleyecek çok az şeyim var. Ancak hem çok büyük hem de çok küçük kalıplarla ilgileniyorum; pazarların ve insan davranışlarının nasıl değiştiği, ayrıca bir ürünün birim ekonomisinin, en atom benzeri düzeyde, teknolojik hızın öyküsünü nasıl anlatabileceği.

Kaynak tahsisi söz konusu olduğunda (bu ister para, ister zaman, ister enerji olsun) hız her şeydir.

Üç vaka çalışması

Olağanüstü görevler, önemli toplumsal sorunları ele alırken olağanüstü hız sergileyen görevlerdir. Bir arayışın potansiyel etkisini değerlendirmek basit olsa da hızı anlamak daha karmaşıktır. Hız, değişimin hızını gösteren bir öğrenme faktörünü temsil eder. Çığır açan teknolojilerin geniş çapta benimsenen ürünlere dönüştürülmesinde hayati önem taşıyan benimseme maliyetlerinin azaltılmasına yönelik bir vekil görevi görür.

Teknolojinin kümülatif kurulu kapasitesi olarak ölçülen deneyim ile bu teknolojinin fiyatı arasındaki ilişkiye, o teknolojinin öğrenme eğrisi denir. Deneyimin her iki katına çıkmasıyla ilişkili göreceli fiyat düşüşü, bir teknolojinin öğrenme oranıdır.

Daha fazla üretimin fiyatların düşmesine yol açması şaşırtıcı değil; bu tür 'ölçek ekonomileri' imalatın birçok köşesinde görülüyor. Zaten akşam yemeği hazırlıyorsanız, fazladan bir konuğu ağırlamak o kadar da ekstra bir iş değildir.

Altmış yılı aşkın bir süredir teknolojik öğrenme kavramı, deneyim arttıkça teknolojinin performansının arttığını öne sürüyor. Gelecekteki tüm teknolojik gelişmeleri tahmin etmenin en iyi yolunun öğrenme eğrileri sergileyen paradigmalara odaklanmak olduğunu savunuyorum.

Teknolojik öğrenme eğrilerinden yararlanan yenilik örneklerinin sayısı çoktur. LED aydınlatma, geleneksel ampullere uygun fiyatlı, enerji açısından verimli bir alternatif olarak ortaya çıktı. Elektrikli araçlar artık benzinli arabaların yerine fiyat açısından rekabetçi bir alternatif sunuyor.

Geleceğe dair beklentilerimizi doğru şekilde gerçekleştirmek için öğrenme eğrilerini takip eden teknolojilere çok fazla dikkat etmemiz gerekiyor. Başlangıçta onları yalnızca uzaydaki yüksek teknolojili bir uyduda bulabiliriz ama gelecek onlara ait.

Çoğu teknoloji açıkça bir öğrenme eğrisini takip etmiyor; bisikletlerin, buzdolaplarının veya kömürlü termik santrallerin fiyatları biz onları daha fazla ürettikçe katlanarak düşmüyor. Ancak bilgisayarlar, solar PV ve piller gibi bunu yapanlar dikkat edilmesi gerekenlerdir. Başlangıçta yalnızca çok niş uygulamalarda bulunabilirler, ancak birkaç on yıl sonra her yerdeler.

Geleceğe dair beklentilerimizi doğru bir şekilde belirlemek için, bugün ileri teknoloji paradigmalarının kendi birim ekonomilerinde öğrenme eğrileri sergilediği üç önemli alan olduğunu ileri sürüyorum: yarı iletkenler, kanser tespiti ve güneş pilleri.

Moore Yasası ve Yarı İletkenler

1960'larda Intel kurucu ortağı Gordon Moore, entegre bir devredeki transistör sayısının saat benzeri bir hızla iki katına çıktığını ve bunun aynı maliyetle daha fazla işlem gücüne yol açtığını gözlemledi. Moore'a göre ilerlemenin devam etmemesi için hiçbir neden yoktu. Ve hiç olmadı.

Yarı iletkenler daha ucuz ve daha verimli hale geldikçe, günlük hayatımızın giderek daha fazla alanına nüfuz ettiler. Genel olarak, telefonlardan arabalara ve ev aletlerine kadar halihazırda kullandığımız şeylerde iyileştirmeler sağlamaya devam ettiler. Ve tabii ki chatGPT de var, bunu duymamak için şu anda bir kayanın altında yaşıyor olmanız gerekir. Ona herhangi bir şey sor, o sana çok emin bir şekilde söyleyecektir… Eh, bir şey.

Tayvan çip endüstrisinin vaftiz babası olarak bilinen Morris Chang, bu konsepti 'öğrenme eğrisi fiyatlandırması' veya 'deneyim eğrisi fiyatlandırması' olarak adlandırılan devrim niteliğinde bir fiyatlandırma modeline dönüştürdü; bu model, üretim hacmini optimize etmek için çip fiyatlarının başlangıç maliyetlerinin altına ayarlanmasını içeriyordu. Sonuç olarak pazar payını ele geçirerek üretim hatlarının maksimum kapasitede çalışmasını ve verimi artırmak için gereken süreyi kısaltmasını sağladı.

Üstünlük sıfatları, yarı iletken endüstrisinin insanlığın ilerlemesi üzerindeki derin etkilerini yeterince açıklayamasa da, yarı iletkenlerin artan kullanımı, bu endüstrinin zamana direnen temel öneminin açık bir işaretidir.

Yarı iletkenlerden yapılmış çok küçük transistörlü bilgisayar çipleri, tıpkı petrolün 20. yüzyılın endüstriyel dünyası için olduğu gibi, 21. yüzyıl bilgi toplumumuzun can damarı haline geldi. Bugün bilgisayar çipleriyle desteklenen her yerde bulunan elektronik altyapı olmasaydı, neredeyse hiçbir şey çalışmazdı. Talaş üretimi dünyanın şimdiye kadar gördüğü en karmaşık, süreç kontrollü endüstri olabilir.

Moore Yasası, bu transistörlerin boyutunun küçültülmesindeki ve dolayısıyla performansındaki yolu doğru bir şekilde çizdi. Yatırımcılar, üreticiler, sistem üreticileri ve tüketiciler, bilgisayar çipi ürün döngülerinin İsviçre saatine benzer düzenliliğinden yararlandı. Dünyadaki başka hiçbir işletmenin aksine, yarı iletken endüstrisinin geleceği için kesin, kanıtlanmış bir yol haritası vardı… Moore Yasasının ritmine göre düzenlenmiş, net bir teknolojik hıza sahip.

Flatley Yasası ve erken kanser teşhisi

Kanser acil bir halk sağlığı sorunu olmaya devam ediyor; ölüm oranları 1990'dan bu yana yalnızca %19 azalırken, kardiyovasküler hastalıklarda %50'nin üzerinde bir düşüş yaşanıyor. COVID-19 salgını, milyonları etkileyen taramalar ve teşhislerin kaçırılması nedeniyle kanserle mücadelenin aciliyetini daha da artırdı. Bununla birlikte, teşhis ve tedavi alanındaki yeniliklerdeki ilerlemeler, kanserden ölüm oranlarını önemli ölçüde azaltma potansiyeli sunmaktadır.

Kanser ilerleyici bir hastalık olduğundan ve ilerlemiş tümörler orantısız sayıda ölüme neden olduğundan erken teşhis çok önemlidir. Moleküler testler hassas tedavi için önemlidir çünkü onkologlara en etkili tedavileri seçmede rehberlik eden tümöre özgü mutasyonları tanımlar.

Yaklaşık yirmi yıl önce, insan genomu ilk kez sıralandığında, Ulusal Sağlık Enstitüleri'ndeki (NIH) bir araştırmacı ekibinin bu görevi başarması yaklaşık 15 yıl ve 2,7 milyar dolardan fazla zaman aldı. Bugün, bir insan genomu kabaca bir günde yaklaşık 500 dolara sıralanabiliyor ve maliyetin yakında 100 dolara düşmesi bekleniyor. Moore'unkine benzer olan Flatley Yasası (adını Illumina'nın eski CEO'sundan almıştır), daha da hızlı ilerlemeler ve daha önemli maliyet düşüşleri göstermektedir.

Flatley Yasası, tek bir kan alımıyla birden fazla kanser türünü tanımlayabilen çoklu kanser erken tespit (MCED) testleri gibi kanser tespit testlerinin azalan maliyetine dikkat çekiyor. Bu testler, kanserden ölüm oranlarını 500 dolarlık geri ödeme fiyatıyla %15 oranında azaltma potansiyeline sahip ve bu da yaygın olarak benimsenmede gerçek bir dönüm noktasıdır.

Geri ödemeli testler kanser tespitinde Schelling noktasıdır. Düşen fiyatlar ve doğruluktaki sürekli iyileşme sayesinde, çoklu kanserin erken teşhisi (MCED), çoğu kişi için rutin muayenenin bir parçası haline gelebilir ve benzeri görülmemiş sayıda kansere bağlı ölümleri önleyebilir.

Wright Yasası ve güneş pilleri

Emisyonları azaltmak için dünyanın hızla düşük karbonlu bir enerji sistemine geçmesi gerekiyor. Küresel sera gazı emisyonlarının yaklaşık dörtte üçü enerji ve sanayiden kaynaklanıyor. Bu enerji geçişinin önündeki engellerden biri, farklı enerji kaynaklarının göreceli maliyeti olmuştur. Fosil yakıtlar yenilenebilir enerji kaynaklarından daha ucuzdu ve bu nedenle baskın enerji kaynakları haline geldi.

Neyse ki bu durum hızla değişiyor. Yenilenebilir teknolojilerin maliyeti düştü; artık maliyet açısından rekabetçiler veya yeni fosil yakıtlardan daha ucuzlar. 2009 yılında kömürden üç kat daha pahalıydı. Artık senaryo tersine döndü ve yeni bir güneş enerjisi santrali, yeni bir kömür santralinden neredeyse üç kat daha ucuz. Güneş enerjisinden elde edilen elektriğin fiyatı 2009 ile 2019 yılları arasında %89 oranında düştü .

Ancak elektrik teknolojilerinin maliyeti bu geçiş için önemli olanın yalnızca bir kısmı. Yenilenebilir enerji kaynaklarının karşılaştığı zorluklardan biri de kesintili olarak enerji üretmeleridir. Güneş her zaman parlamaz ve rüzgar her zaman esmez ve bu nedenle gün boyunca istikrarlı bir üretim akışı elde edemeyiz. Açık bir çözüm, fazla enerjiyi depolamak ve daha sonra serbest bırakmaktır. Ancak bunu yapabilmek için çok fazla enerji depolamaya ihtiyacımız var ve bu da enerji sistemimize büyük maliyetler katıyor.

Lityum iyon pil hücrelerinin fiyatı son otuz yılda %97 oranında düştü . 1991 yılında 7.500 dolara mal olan 1 kilovatsaat kapasiteli pil, 2018'de sadece 181 dolardı. Bu 41 kat daha az. Umut verici olan ise fiyatların hala hızlı bir şekilde düşmesi: Maliyet 2014 ile 2018 arasında yarıya indi. Bu yarılanma yalnızca dört yıl içinde gerçekleşti.

Bunu bir perspektife oturtmak gerekirse: Aynı zamanda en uygun fiyatlı modellerden biri olan popüler Nissan Leaf elektrikli otomobil 40 kWh'lik bir bataryaya sahip. 2018 fiyatımızda pilin maliyeti yaklaşık 7.300 dolar. Aynı modeli 1991'de satın almaya çalıştığınızı hayal edin: Yalnızca pilin maliyeti 300.000 dolardır.

Bunun anlamı, herhangi bir elektrik kapasitesi için pillerin giderek küçülmesi ve hafiflemesidir. Cep telefonlarınız giderek hafifledikçe ve inceldikçe bunu siz de fark etmiş olabilirsiniz. Bu çok önemli bir teknolojik gelişmedir, çünkü bazı pil teknolojilerinin en büyük dezavantajlarından biri ağır olmalarıdır ve bu da bunların hala fosil yakıtla çalışan bazı teknolojilerde kullanımını sınırlamaktadır.

Yeniliği karşı konulmaz kılmak

Teknolojinin tarihi, çığır açan yeniliklerin geniş çapta benimsenmesiyle şekilleniyor. Ancak "dünyayı değiştiren" girişimlerin büyük çoğunluğu işlevsel olarak ekonomik gürültüye neden oluyor. Çift haneli GSYİH'ye ulaşmak, kanseri tedavi etmek ve çevresel bozulmayı durdurmak için basit ekonomikliğe sahip cesur bir teknolojiye ihtiyacımız var. Boğa piyasaları, bol risk sermayesi finansmanı ve asi kurucunun Zuckerberg benzeri mitolojisi, bu formülün ikinci yarısının suyunu bulandırdı; aşırı hırsı sadece gerekli değil aynı zamanda yeterli bir koşul olarak kutladı. Bu tamamen geriye doğru.

Üstelik teknolojik paradigmalarla ilgili en kötü yanılgılardan biri bunların bir gecede meydana geldiğidir. Yapmıyorlar. Toplumsal teknolojik devrimler son derece nadirdir ve uygulama zorlukları, tek başına teknik değerlendirmelerden çok daha büyüktür.

Teknolojik ilerlemenin tarihi, aksaklıklarla dolu bir tarihle serpiştirilmiştir. Bu, olumsuz ölçek ekonomilerine ve fiyatları düşüren ve benimsenmeyi teşvik eden gerekli ekonomik eğrilerin elde edilememesiyle ilişkilendirilebilir. Nükleer enerji bu olgunun başlıca örneğidir.

Birçok yerde enerji santrali inşa etmek zamanla daha pahalı hale geldi. Bu elbette çok talihsiz bir durum çünkü nükleer hem düşük karbonlu bir elektrik kaynağı hem de gördüğümüz gibi en güvenli elektrik kaynaklarından biri. Artan fiyatların bir nedeni nükleer enerjiye yönelik artan düzenlemedir. İkinci neden ise dünyada son yıllarda çok fazla nükleer enerji santrali inşa edilmemiş olması, dolayısıyla tedarik zincirlerinin küçük olması, rekabetçi olmaması ve ölçek ekonomilerinden yararlanamamasıdır. Sonuçta öğrenme eğrileri, bir durumda toplanan bilginin diğerine aktarılması anlamına gelir. Tekrar yok, öğrenme yok.

Yenilikçi teknolojik paradigmaların maliyetlerinin azaltılması, yaygın bir şekilde benimsenmesi açısından çok önemlidir. MCED'lerin geleneksel biyopsilere veya fosil yakıtlara göre yenilenebilir enerjiye kıyasla teknik avantajları, bu yenilikler alternatifleriyle maliyet eşitliği sağlayamadığı sürece toplum için büyük ölçüde önemsiz kalıyor. İlerlemenin temel göstergeleri birim ekonomide yatmaktadır.

Teknoloji endüstrisine aktif olarak katılıyorsanız, yatırım yapıyorsanız veya bu konuda tutkuluysanız, bir adım geri atmanızı ve 10 dakikalık bir market teslimatı girişiminde veya Web3 toplulukları için tasarlanmış bir araçta çalışmanızı dikkatlice değerlendirmenizi öneririm. Görevlerine dikkatli ve eleştirel bir bakış atın ve meyve dolu dev ketçap poşetlerini sıkan " inanılmaz derecede karmaşık bir mühendislik parçası " inşa edip etmediğinizi düşünün.