Het is een bekend feit dat om een succesvol product te bouwen, je je doelgroep moet begrijpen en met hen te empathiseren.Met dit doel in het achterhoofd wenden start-ups, productontwerpers en productmanagers zich tot onderzoek.We praten met onze doelgroep, lezen beoordelingen van ons product en nodigen potentiële klanten uit om onze apps te testen en ons feedback te geven.
Wanneer we onderzoek doen, gebruiken we verschillende methoden om de gegevens te analyseren en inzichten te delen. Dit is waar productmakers zich vaak wenden tot gebruikerspersonen en empathy-kaarten. Hoewel ik niet voor andere beroepen kan spreken, zijn deze hulpmiddelen UX bootcamps’ liefhebbers – ik zie ze in bijna elke bootcamp-afgestudeerde portfolio.
Ik ben niet helemaal tegen personas en empathie kaarten, maar ze hebben hun tekortkomingen.Laten we verkennen hoe ze misleidend kunnen zijn en hoe ze effectief te gebruiken ondanks hun tekortkomingen.
What Are Empathy Maps and User Personas?
Wat zijn Empathy Maps en User Personas?Zowel empathy maps als user personas zijn visualisatietools die productteams helpen gebruikersonderzoeksinzichten te synthetiseren. ze worden vaak aanbevolen voor productmanagers, productontwerpers en start-ups om hun gebruikers beter te begrijpen.
Momenteel omvat de meest gebruikte sjabloon van een empathiekaart vier zones: wat een gebruiker zegt, denkt, doet en voelt. Een persona, aan de andere kant, is een gedetailleerd portret van een typische gebruiker van uw product.
What's So Problematic About Them?
Wat is er zo problematisch aan hen?In mijn ervaring delen zowel empathy-kaarten als personas soortgelijke problemen:
#1: They Reinforce Stereotypes
Gegevensinterpretatie is een complex onderwerp, en als product mensen brengen we onze eigen vooroordelen in het proces. Ik heb een paar keer gezien hoe collega-ontwerpers en productmanagers geavanceerde ideeën toevoegen aan personas.
Vaak merken mensen niet eens hoe ze hun eigen persoonlijkheid en wat ze weten over hun vrienden extrapoleren naar mensen met wie ze niet veel gemeen hebben.
Niet zo lang geleden werkte ik aan een app die mensen helpt mindfulnesspraktijken zoals meditatie en ademhalingsoefeningen te beheersen.Mijn productmanager, een man, voerde uitgebreid gebruikersonderzoek uit.Toen hij inzichten deelde, zei hij met vertrouwen dat mannen apps zoals de onze gebruiken om hun intellectuele werk te verbeteren, terwijl vrouwen dergelijke apps nodig hadden om emoties te beheren.
In werkelijkheid beschreven beide groepen dezelfde behoefte om de controle over hun mentale toestand te herwinnen. ze gebruikten gewoon verschillende termen afhankelijk van hoe ze werden geleerd om te denken en over zichzelf te praten op basis van geslacht. mannen kaderden het rond "gedachten", terwijl vrouwen het kaderden rond "emoties", wat sociale conditionering weerspiegelt in plaats van een fundamenteel verschil. gedachten en emoties zijn met elkaar verbonden, de ene trigger de andere.
Kudos naar de productmanager om naar me te luisteren en zijn fout toe te geven.Maar zonder dat ik er op dit moment was, zou hij misschien opnieuw het seksistische stereotype hebben uitgevonden dat mannen rationele wezens zijn en vrouwen emotionele wezens zijn.
#2: Ze moedigen het benadrukken van irrelevante gegevens aan
Personas en empathy-kaarten bevatten vaak details die weinig of geen invloed hebben op de wensen, behoeften en gedragingen van een gebruiker. Dit kan leiden tot productteams om valse correlaties en veronderstellingen te trekken. Bijvoorbeeld, leeftijd of beroep bepaalt niet noodzakelijkerwijs hoe iemand een app zal gebruiken, maar deze details worden vaak opgenomen omdat ze deel uitmaken van de sjabloon.
#3: They Are Too Generic
Zelfs wanneer we meerdere gebruikerstypen definiëren, vertegenwoordigen empathiekaarten en personas nog steeds gemiddelde gebruikers in plaats van echte individuen.
Are There Ways to Work Around These Problems?
Zijn er manieren om deze problemen te omzeilen?De sleutel is om te herkennen dat deze kaders moeilijk te vinden zijn en ze nauwkeurig te gebruiken.
#1: Adapt Templates to Fit Your Needs
De meest gebruikte empathy map sjabloon moedigt u aan om veronderstellingen te maken en, naar mijn mening, niet veel zin. Een kernprincipe van gezonde communicatie is nooit aannemen wat mensen denken en voelen zonder hen er rechtstreeks over te vragen. U weet wat een gebruiker denkt en voelt alleen omdat ze het hebben gezegd. Bovendien, zelfs als ze zeggen hoe ze zich voelen, misinterpretaties zijn nog steeds mogelijk.
Kijk naar een andere sjabloon hieronder; deze komt van de Interactive Design Foundation. Het regelt secties anders maar roept nog steeds veel vragen op. Is het echt belangrijk hoe ze naar anderen lijken? Waarom nemen we aan dat ze altijd hetzelfde zullen doen in het openbaar?
Deze sjablonen kunnen verwarring veroorzaken. Aan de heldere kant bevatten ze ook goede ideeën over welke factoren je moet overwegen bij het maken van gebruikersgerichte producten.
Personas komen ook in verschillende sjablonen, en je bepaalt welke gegevens je moet opnemen. Persoonlijk heb ik de voorkeur aan segmentatie, die ik zie als een variatie van personas die gebruikers groeperen op basis van hoe en waarom ze een product gebruiken.anxious pet owners, frequent travelers, and busy ownersFocus op gedrag en contexten in plaats van leeftijd of uiterlijk.
#2: Question Every Data Point
Voordat u informatie toevoegt aan een persona of empathie kaart, vraag u zich af:Did I directly ask about this in research, or am I making assumptions? Did I obtain this information through a direct answer that said exactly this?Naar mijn mening is het beter om gaten in je begrip van je gebruikers te erkennen dan ze te vullen met raden.
#3: Use Alternative Tools
Overweeg andere kaders, zoals Jobs to Be Done (JTBD). Focus alleen op de pijnpunten, taken en doelen van uw gebruikers in plaats van willekeurige gegevensstroom.
#4: Use AI for Pattern Recognition
AI kan helpen bij het analyseren van interviewtranscripties en het detecteren van terugkerende patronen.Hoewel het geen menselijke analyse mag vervangen, kan het het aanvullen door details te benadrukken die u misschien over het hoofd ziet.
Why Not Ditch These Methods Altogether?
Waarom niet deze methoden helemaal weggooien?Elke discipline evolueert, verouderde praktijken weggooien en nieuwe aannemen. UX moet niet anders zijn. We moeten absoluut de kaders die we gebruiken in twijfel trekken, maar deze tools bestaan om een reden, en ze zijn aanpasbaar.
Persoonlijk vind ik personas waardevol voor het vertellen van verhalen, vooral bij het presenteren van ideeën aan mijn teams, andere teams en belanghebbenden. Ze helpen me ook bij het breken van creatieve blokken tijdens brainstorming.
