Het ene woord dat ongeluk in goud verandert

Ken je die dagen waarop het lijkt alsof het universum het op je gemunt heeft?

Je morst koffie over je heen, de bus vertrekt twee minuten te vroeg (zonder jou) en op de een of andere manier houdt je telefoon er vlak voor een belangrijk telefoontje mee op.

Het lijkt wel alsof het universum overuren maakt om je in de maling te nemen, toch?

Maar wat als ik je vertel... dat je het helemaal verkeerd hebt gelezen?

Nee, serieus. Het probleem is niet je pech of timing.

Het is maar één ding. Een enkel woord dat ontbreekt in je vocabulaire.

En hier is het wilde gedeelte: als je het eenmaal weet, zul je je "slechte dagen" nooit meer op dezelfde manier zien. Sterker nog, je zult geen slechte dagen meer hebben.

Het is alsof je afstemt op een geheime radiofrequentie die alleen goed nieuws uitzendt. Als je er eenmaal op zit, begin je eindelijk signalen op te pikken die de rest van de wereld mist.

Gemiste kansen? Ze worden omwegen naar iets beters. Zelfs de frustrerende kleine momenten... beginnen zin te krijgen.

Nieuwsgierig? Dat zou je moeten zijn. Want dit woord is het verschil tussen het gevoel dat het universum tegen je is, en het besef dat het de hele tijd voor je heeft samengespannen.

Ik stel je graag voor aan... Pronoia.

Nooit van gehoord? Je bent niet de enige. Ik heb het grootste deel van mijn leven ook niet geweten. Maar toen ik er eenmaal op stuitte, veranderde alles. En dat is wat ik vandaag met je wil delen.

Maak kennis met Pronoia: jouw nieuwe geheime wapen

Ik wil beginnen met iets wat je al weet: paranoia .

Je hebt er vast wel eens van gehoord, toch? Het is dat knagende gevoel dat de wereld het op je gemunt heeft. Alsof mensen, omstandigheden en zelfs het universum stiekem achter de schermen aan het werk zijn om je leven te verpesten.

Heb je ooit zo'n dag gehad? Waar elk klein dingetje fout lijkt te gaan, en je je begint af te vragen of het allemaal deel uitmaakt van een kosmisch complot?

Nou, pronoia is het tegenovergestelde .

Pronoia is het geloof dat het universum een oogje op je heeft. Ja, je leest het goed. Het is voor je aan het juichen, stiekem aan touwtjes trekken in jouw voordeel.

Terwijl paranoia je het gevoel geeft dat alles uit elkaar valt, biedt pronoia je de troost van de wetenschap dat alles op zijn plaats valt.

Heeft je Uber geannuleerd? Goed. Het universum heeft je net gered van een vertraging in de toekomst.

Een groot project misgelopen? Perfect. Dat komt omdat er iets beters om de hoek staat.

Sleutels vergeten? Geweldig. Dat komt omdat je moet afremmen en een ongeluk moet voorkomen op weg naar huis.

Snapt u wat ik bedoel?

Waar paranoia je vertelt dat het leven erop uit is om je te saboteren, zegt pronoia: "Nee hoor. Het leven staat achter je."

Het lijkt wel alsof het universum in het geheim samenspant om ervoor te zorgen dat jij wint, ook al besef je dat nog niet.

De signalen zien.

Zodra je het leven door de lens van pronoia gaat bekijken, beginnen de dingen vreemd te worden - op een goede manier.

Opeens, al die kleine "toevalligheden" die je vroeger zo irriteerden? Ze beginnen te voelen als... duwtjes.

Alsof het universum naar je knipoogt. Elk obstakel, elke vertraging, elk " serieus, waarom ik ?" moment - het is allemaal onderdeel van het plan, dat je naar iets beters duwt.

Zoals die keer dat je je koffie morst vlak voor een belangrijke vergadering. Paranoia zegt: " Perfect, nu lijk je een idioot ." Maar pronoia ? Het is zoiets van: " Hé, misschien heeft die morsing je ervan weerhouden om een e-mail naar de COO te sturen, een e-mail die per ongeluk de grootste klant van het kwartaal met gevoelige informatie had gecc'd, waardoor een kleine misstap in een enorme ramp veranderde ."

Heb je die promotie waar je op rekende niet gekregen? Paranoia zegt: " Ik denk dat je niet goed genoeg was. " Pronoia fluistert: " Dat komt omdat er iets veel groters aankomt, wacht maar. "

Hier wordt het echt wild: hoe meer je je op pronoia richt, hoe meer je merkt dat alles steeds meer op zijn plek valt.

En ja, ik snap het: de puntjes verbinden als je vooruitkijkt, voelt onmogelijk. Zelfs Steve Jobs zei dat je het alleen kunt doen als je terugkijkt. Maar dat is het ding met pronoia : het gaat om vertrouwen dat de puntjes met elkaar verbonden zullen worden. Zelfs als je nu nog niet kunt zien hoe.

Ik bedoel, als je paranoïde bent, ben je overtuigd van het tegenovergestelde. Dus waarom zou dit anders zijn?

Dus in plaats van bij elke stap het universum te bevechten, vraag je jezelf af: ' Wat is het universum voor mij in petto?' En als je de dingen op die manier bekijkt, is het moeilijk om terug te gaan.

De stippen beginnen zichzelf met elkaar te verbinden, kansen ontstaan waar eerst problemen waren en je wacht tot de dingen 'fout' gaan. Want nu weet je dat ze eigenlijk helemaal niet fout zijn.

Dat is het mooie van pronoia. Maar het is niet zomaar een geloof: je kunt jezelf trainen om de wereld op deze manier te zien.

Train je hersenen om de signalen te herkennen

Kijk, ik weet dat dit pronoia-gedoe misschien een beetje te mooi klinkt om waar te zijn. Van paranoia naar pronoia gaan is niet als het omzetten van een lichtschakelaar, het is meer als het opnieuw bedraden van een oud huis. Maar geloof me, het is de moeite waard.

Het enige probleem is dat je daarvoor niet echt een elektricien kunt inhuren. Je moet het werk zelf doen.

Maar je hebt geluk. Ik heb de plannen voor het huis.

Dagelijkse Reframe-techniek

Je hebt geen levensveranderende gebeurtenis nodig om de wereld door een pronoia-kleurige bril te gaan zien. Je kunt je hersenen trainen om de signalen op te pikken die het universum je kant op gooit, zelfs in de kleine dingen.

In plaats van te wachten tot het universum je een enorme kans biedt, begin je te oefenen met de dagelijkse ongemakken.

Zie het als een mentale training, maar dan in plaats van push-ups. Je zet slechte momenten om in gouden kansen.

**Stap 1: Benoem de 'rommel'**Kies een frustrerend, vervelend of gewoon 'WTF'-moment van je dag.

Misschien is het wachten in de rij bij de supermarkt wel wat, en natuurlijk gaat de andere rij sneller zodra jij je ergens voor inzet. (Klassiek, toch?)

Stap 2: Herkader het... Ter plekke

Hier gebeurt de echte magie. In plaats van met je ogen te rollen en 'klassiek' te mompelen, vraag jezelf af: "Wat is het universum voor mij aan het koken met deze?"

Bijvoorbeeld:

• Heb je je vlucht gemist? Misschien geeft het universum je tijd om die tussenstop van 3 uur die je in Detroit hebt geboekt, te heroverwegen.

  
  

• Heb je je telefoon in een rioolputje laten vallen? Misschien dwingt het je om eindelijk te upgraden naar een model dat geen selfies van aardappelkwaliteit maakt.

  
  

• Te laat voor een vergadering? Misschien omdat het universum wist dat je nog niet helemaal klaar was voor de angstaanjagende PowerPoint-dia's die ze hadden voorbereid.

‍

Stap 3: Schrijf het op of zeg het hardop

Doe gewoon wat je maar wilt: schrijf het op in je Notes-app of fluister het hardop terwijl je collega's je met een schuine blik aankijken. Het doel? Train je geest om de dagelijkse onzin direct om te zetten in kansen.

‍

Stap 4: Maak er een gewoonte van

Als je echt je denken wilt veranderen, doe het dan elke dag. Het is net als tandenpoetsen, behalve dat je in plaats van gaatjes te vermijden, mentale neerwaartse spiraal vermijdt.

Reverse-engineer uw overtuigingen

De volgende keer dat je mompelt: ' Waarom overkomt mij dit toch altijd ?'—pauzeer dan even.

In plaats van in het konijnenhol van zelfmedelijden te duiken, draai het om. Vraag jezelf af: ' Wat als dit bij mij gebeurt ? Wat als het universum mij eigenlijk een pauze gunt, en ik het gewoon nog niet zie? '

En nee, je liegt niet tegen jezelf.

Je bent je hersenen aan het herprogrammeren om anders te gaan denken — om te beseffen dat het heel misschien wel zo is dat het universum je een bot toewerpt.

Je moet gewoon geduld hebben om te zien hoe het afloopt.

Pronoia-dagboek

Houd een “Pronoia Journal” bij (ja, we doen hier aan zelfhulp, maar wees geduldig).

Schrijf momenten op waarop het leek alsof de zaken fout gingen, maar later een zegen bleken te zijn.

Het kan van alles zijn: van het missen van een vergadering en erachter komen dat deze is afgezegd, tot het afgewezen worden voor een baan die toch niet bij je paste.

Het gaat erom dat je actief op zoek gaat naar patronen die bewijzen dat het universum achter je staat.

‍

Vier de kleine overwinningen

Herinner je je regel #32 uit Zombieland nog?

Nou, in Pronoialand is regel #32: vier altijd de kleine overwinningen. (we zullen later de andere 31 bespreken)

Dus elke keer dat je merkt dat je in plaats van paranoia in pronoia vervalt, vier je het even kort.

Het hoeft geen groot feest te zijn; een mentale vuistbump is ook voldoende.

Want als je een gemorste koffie kunt omzetten in een kosmische plotwending, dan verdient dat wel wat lof.

Laatste gedachten

Het Universum moedigt je aan. Luister je?

Kijk. Het bestaat al miljarden jaren, constant draaiend, evoluerend, creërend.

Sterren sterven, sterrenstelsels botsen en op de een of andere manier sta jij er middenin.

Heb je je ooit afgevraagd waarom?

Misschien – heel misschien – is het een perfect gechoreografeerde dans, die je zachtjes naar iets groters duwt.

De Stoïcijnen geloofden dat we niet kunnen controleren wat ons overkomt, maar wel hoe we reageren. Wat als pronoia gewoon dat is—een keuze in hoe we de wereld zien?

Je kunt je hele leven ervan uitgaan dat elk obstakel een valkuil is, of je kunt ervan uitgaan dat het een opstapje is.

Je kunt je zorgen maken dat het leven je probeert te saboteren, maar je kunt er ook op vertrouwen dat het de zaken in jouw voordeel zal beïnvloeden , ook al kun je nog niet precies zien hoe.

Het is zoals de oude Griekse filosoof Heraclitus zei:

‍_“De enige constante in het leven is verandering.” Maar het gaat niet alleen om het accepteren van verandering. Het gaat erom het te omarmen, erop te vertrouwen dat elke wending en draai deel uitmaakt van het masterplan—een plan waar jij deel van uitmaakt."_

Als je ervoor kiest om het universum als je grootste fan te zien, voelt het leven ineens een stuk minder zwaar.

De uitdagingen verdwijnen niet, maar het gewicht ervan verschuift. Je begint uit te kijken naar het onbekende omdat je er niet langer tegen vecht , je stroomt ermee mee.

Vraag jezelf dus af:

Wat fluistert het universum je op dit moment toe?

Luistert u wel, of bent u te druk bezig met het concentreren op de ruis?

Zodra je de twijfels tot bedaren brengt en je leunt op pronoia, zul je één simpele waarheid beseffen: het leven overkomt je niet. Het overkomt je .

Tot de volgende keer,

Benoît

‍