ນັກຂຽນ Medieval ອາດຈະ Cracked ຄວາມລັບທີ່ຈະຂຽນລະຫັດທີ່ດີກວ່າ

ເຈົ້າຮູ້ບໍ່ວ່າພວກເຮົາຂຽນແນວໃດ – ດ້ວຍການໃສ່ຍະຫວ່າງ, ເຄື່ອງໝາຍວັກຕອນ, ຕົວອັກສອນຕົວພິມນ້ອຍ ແລະ ການເນັ້ນໃສ່ຫົວຂໍ້ ແລະ ຫົວເລື່ອງ – ມີຮາກຂອງມັນຢູ່ໃນນະວັດຕະກໍາທີ່ມີອາຍຸເກືອບ 1,200 ປີບໍ? ມັນອາດຈະແປກໃຈທີ່ທ່ານໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າການຫັນປ່ຽນນີ້ບໍ່ແມ່ນກ່ຽວກັບຄວາມງາມແຕ່ກ່ຽວກັບການແກ້ໄຂບັນຫາການປະຕິບັດ: ເຮັດໃຫ້ບົດເລື່ອງຕ່າງໆງ່າຍຕໍ່ການອ່ານແລະແບ່ງປັນ. ເຮັດໃຫ້ບົດເລື່ອງທີ່ຖືກຕ້ອງ.

ຂໍ​ໃຫ້​ກັບ​ຄືນ​ໄປ​ບ່ອນ Empire Roman. ກ່ອນສະຕະວັດທີ 2, ຮູບແບບການຂຽນທີ່ນິຍົມຫຼາຍທີ່ສຸດແມ່ນ majuscule - ຕົວອັກສອນຕົວພິມໃຫຍ່ທີ່ສໍາຄັນ. ຫຼັງຈາກການຫຼຸດລົງຂອງ Rome ໃນສະຕະວັດທີ 5, ຍຸກຊ້ໍາໄດ້ນໍາເອົາຄວາມວຸ່ນວາຍ, ແລະລະບົບການຂຽນໄດ້ກາຍເປັນກະແຈກກະຈາຍຫຼາຍຂຶ້ນແລະຍາກທີ່ຈະອ່ານ.

ໄວໄປເຖິງສະຕະວັດທີ 7, ແລະສິ່ງທີ່ປະໄວ້ຂອງ Empire Roman ໄດ້ແຕກຫັກເຂົ້າໄປໃນອານາເຂດຂະຫນາດນ້ອຍກວ່າ. ໃນ​ໄລ​ຍະ​ທີ່​ວຸ້ນ​ວາຍ​ນີ້ Empire Frankish ເລີ່ມ​ມີ​ຮູບ​ຮ່າງ. ເຫດການຕົ້ນຕໍເກີດຂຶ້ນໃນປີ 732. Charles Martel, ຜູ້ນໍາທາງທະຫານ Frankish, ສົບຜົນສໍາເລັດ repelled ການບຸກລຸກໂດຍ Umayyad Caliphate ໃນ Battle of Tours. ໄຊຊະນະນີ້ໄດ້ຮັບປະກັນການຄອບຄອງຂອງ Empire Frankish ໃນເອີຣົບແລະອະນຸຍາດໃຫ້ Charlemagne, ຫລານຊາຍຂອງ Charles Martel, ສ້າງມໍລະດົກນີ້.

ໃນເວລາດຽວກັນ, ສາດສະຫນາເລີ່ມມີບົດບາດອັນໃຫຍ່ຫຼວງທີ່ນໍາໄປສູ່ການເກີດຂື້ນຂອງໂບດໃນທົ່ວ Empire Carolingian. Charlemagne ມີຈຸດປະສົງເພື່ອເຜີຍແຜ່ຄຣິສຕຽນໃນທົ່ວອານາຈັກທັງຫມົດ. ເພື່ອ​ເຮັດ​ສິ່ງ​ນີ້, ລາວ​ຕ້ອງການ​ສະບັບ​ທີ່​ຊັດເຈນ​ແລະ​ເປັນ​ມາດຕະຖານ​ຂອງ​ພະ​ຄຳພີ​ທາງ​ສາສະໜາ ໂດຍ​ຫຼັກ​ແມ່ນ​ຄຳພີ​ໄບເບິນ. ແຕ່ມີບັນຫາ: ບົດເລື່ອງລາຕິນໃນສະໄຫມນັ້ນແມ່ນຂ້ອນຂ້າງຍາກທີ່ຈະຍ່ອຍ, ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເກືອບບໍ່ສາມາດອ່ານແລະສໍາເນົາໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ.

ຂໍ້ຄວາມໃນພາສາລາຕິນເບິ່ງຄືແນວໃດໃນເວລານັ້ນ? ມັນແມ່ນບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ຄ້າຍຄືກັນກັບນີ້.

ບໍ່ແມ່ນວຽກງ່າຍໆທີ່ຈະຖອດລະຫັດຄວາມວຸ່ນວາຍນີ້! ຕອນນີ້ຈິນຕະນາການວ່າເຈົ້າບໍ່ພຽງແຕ່ຕ້ອງການຖອດລະຫັດມັນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເຮັດສໍາເນົາຂອງມັນຖືກຂຽນດ້ວຍມື. ບໍ່, ບໍ່ມີການພິມເທື່ອ, ຂໍໂທດ - ເຈົ້າຕ້ອງຂຽນທຸກສະບັບດ້ວຍມື. ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນຄົນອື່ນຈໍາເປັນຕ້ອງອ່ານສໍາເນົາຂອງເຈົ້າ. ຝັນຮ້າຍ, ບໍ່ແມ່ນບໍ?

ນັ້ນແມ່ນເວລາທີ່ Carolingian minuscule ເກີດ - script ທີ່ນໍາສະເຫນີຕົວພິມນ້ອຍ, ຊ່ອງຫວ່າງລະຫວ່າງຄໍາ, ແລະເຄື່ອງໝາຍວັກຕອນ. ມັນໄດ້ປ່ຽນບົດເລື່ອງລາຕິນທີ່ໜາແໜ້ນ ແລະ ໜາແໜ້ນໄປສູ່ສິ່ງທີ່ຈະແຈ້ງ ແລະ ເຂົ້າໃຈໄດ້. ນະວັດຕະກໍານີ້ເຮັດໃຫ້ການຄັດລອກບົດເລື່ອງໄວຂຶ້ນ ແລະຖືກຕ້ອງຫຼາຍຂຶ້ນ, ຮັບປະກັນວ່າພວກປະໂລຫິດ ແລະນັກວິຊາການສາມາດອ່ານໄດ້ໃນທົ່ວຈັກກະພັດ.

ຖາມນັກພັດທະນາຄົນໃດນຶ່ງ ແລະເຂົາເຈົ້າຈະຕອບວ່າໃນການພັດທະນາຊອບແວທີ່ legibility ແມ່ນສໍາຄັນເຊັ່ນດຽວກັນ. ພາສາການຂຽນໂປຼແກຼມລະດັບສູງ, ເຊັ່ນ Python ຫຼື JavaScript, ໄດ້ນໍາເອົາຄວາມຊັດເຈນທີ່ຄ້າຍຄືກັນມາສູ່ໂລກການຂຽນໂປລແກລມ, ຄືກັບ Carolingian minuscule ຫັນປ່ຽນການຂຽນ. ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ທີມງານຂຽນລະຫັດເກັບຮັກສາໄວ້ທີ່ຄົນອື່ນສາມາດເຂົ້າໃຈແລະສ້າງໄດ້ງ່າຍ. ຄອມພິວເຕີບໍ່ສົນໃຈກ່ຽວກັບຄວາມຖືກຕ້ອງຂອງລະຫັດ, ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ມັນເປັນການປະຕິບັດທົ່ວໄປທີ່ຈະຫຼຸດຜ່ອນລະຫັດໃນບາງກໍລະນີ (ຕົວຢ່າງ, ໃນການພັດທະນາຫນ້າ). ດັ່ງນັ້ນລະຫັດຖືກຂຽນໄວ້ເພື່ອໃຫ້ຜູ້ພັດທະນາອື່ນໆອ່ານຕໍ່ມາ, ຫຼືແມ່ນແຕ່ສໍາລັບຕົວທ່ານເອງທີ່ຈະອ່ານຕໍ່ມາ.

ເຈົ້າອາດຈະເວົ້າວ່າ "ຕົກລົງ, ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈແລ້ວ, ເຈົ້າກໍາລັງນໍາເອົາຄໍາປຽບທຽບທີ່ດີລະຫວ່າງການຂຽນມືບູຮານທີ່ໃຊ້ໂດຍພວກປະໂລຫິດແລະການຂຽນໂປຼແກຼມ. ແຕ່ຂ້ອຍຄວນຮຽນຮູ້ຫຍັງຈາກມັນ?". ບົດຮຽນຢູ່ທີ່ນີ້ບໍ່ພຽງແຕ່ກ່ຽວກັບການຂຽນລະຫັດທີ່ສາມາດອ່ານໄດ້ - ມັນເປັນການກໍານົດສິ່ງທີ່ ສາມາດອ່ານໄດ້ ຢ່າງແທ້ຈິງ. ແມ່ນຫຍັງເຮັດໃຫ້ລະຫັດຫນຶ່ງສາມາດອ່ານໄດ້ຫຼາຍກວ່າລະຫັດອື່ນແຕ່ເປັນລະຫັດທີ່ຄ້າຍຄືກັນ? ການປະຕິບັດເຊັ່ນການຕັ້ງຊື່ທີ່ສອດຄ່ອງກັນສໍາລັບຕົວແປ, ຫນ້າທີ່, ແລະໂມດູນແມ່ນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນ, ແຕ່ເປັນລະບຽບວິໄນດ້ານວິສະວະກໍາທັງຫມົດ, ພວກເຮົາຍັງຢູ່ໃນຂັ້ນຕອນທໍາອິດຂອງການຄົ້ນພົບສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ລະຫັດສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້ແລະຮັກສາໄດ້.

ເຊັ່ນດຽວກັນກັບ Carolingian minuscule ບໍ່ແມ່ນຈຸດສິ້ນສຸດຂອງວິວັດທະນາການການຂຽນຕົວຂຽນ, ພາສາການຂຽນໂປຼແກຼມລະດັບສູງຂອງມື້ນີ້ແມ່ນພຽງແຕ່ຫນຶ່ງຂັ້ນຕອນໃນການເດີນທາງຂອງພວກເຮົາໄປສູ່ການພັດທະນາຊອບແວທີ່ສາມາດເຂົ້າເຖິງໄດ້ແລະມີປະສິດທິພາບຫຼາຍຂຶ້ນ.